علم | تکنولوژی | سلامت | مولتی‌مدیا

در دنیای امروز، بهداشت و سلامت زنان از اهمیت فراوانی برخوردار است. یکی از مواردی که بهبود سلامت زنان را تضمین می‌کند، تزریق ژل به واژن می‌باشد. این روش مؤثر در حل مشکلات مختلفی از جمله خشکی واژن، درد هنگام رابطه جنسی، و تغییرات مربوط به سن است. در این مقاله، به طور جامع به این موضوع پرداخته و اطلاعات ضروری را ارائه می‌دهیم.

ژل به واژن چیست؟

توضیح درباره ژل به واژن

ژل به واژن یک محصول پزشکی است که به منظور بهبود ترطیب واژن و حفظ رطوبت مناسب در این منطقه به کار می‌رود. این ژل‌ها معمولاً حاوی عناصر مرطوب‌کننده و تقویت‌کننده مختلفی هستند که به بهبود عملکرد واژن کمک می‌کنند.

فواید تزریق ژل به واژن

تزریق ژل به واژن دارای فواید زیادی است که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی زنان کمک کند. برخی از این فواید عبارتند از:

• کاهش خشکی واژن: ژل به واژن باعث کاهش خشکی و ترطیب مناسب در این منطقه می‌شود.
• رفع درد هنگام رابطه جنسی: مصرف ژل به واژن می‌تواند در کاهش درد و عدم راحتی هنگام رابطه جنسی کمک کند.
• تقویت بافت‌های واژن: مواد موجود در ژل‌های به واژن به تقویت بافت‌های این منطقه کمک کرده و از تغییرات مربوط به سن جلوگیری می‌کنند.

چگونگی استفاده از ژل به واژن

مراحل استفاده

برای استفاده صحیح از ژل به واژن، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. شستشوی دقیق دست‌ها: پیش از هر استفاده، اطمینان حاصل کنید که دست‌های شما کاملاً تمیز و شسته شده باشند.
2. اعمال مقدار مناسب: مقدار مناسب ژل را بر روی انگشتان خود قرار دهید و با دقت به واژن وارد کنید.
3. ماساژ خفیف: پس از وارد کردن ژل، با ماساژ دادن به واژن، اطمینان حاصل کنید که ژل به‌طور یکنواخت در سطح واژن توزیع شود.

زمان استفاده

معمولاً توصیه می‌شود ژل به واژن در هنگام خواب استفاده شود. این باعث می‌شود تا محصول به طور کامل در واژن جذب شود و تأثیر بهتری داشته باشد.

مواد موثر در ژل به واژن

مواد موثر در ژل به واژن نقش حیاتی در اثربخشی این محصول دارند. برخی از مواد معمول در ژل به واژن عبارتند از:

• هیالورونیک اسید: که به عنوان یک ماده مرطوب‌کننده عالی شناخته می‌شود.
• ویتامین E: که به تقویت بافت‌های واژن کمک می‌کند.
• آلوئه‌ورا: که دارای ویژگی‌های ضد التهابی است.

هشدارها و موارد قابل توجه

اگرچه تزریق ژل به واژن بسیار موثر است، اما برخی نکات را باید در نظر گرفت:

• استفاده در دستور پزشک: همواره قبل از استفاده از هر نوع ژل به واژن، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
• آزمایش حساسیت: قبل از استفاده مداوم، آزمایش حساسیت را انجام دهید تا مطمئن شوید هیچ نشانه‌ای از حساسیت یا آلرژی وجود ندارد.
• استفاده در موارد خاص: در برخی موارد مثل بارداری، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

جمع‌بندی

تزریق ژل به واژن یک راه حل مؤثر و مطمئن برای بهبود سلامت زنان است. با توجه به فواید بسیار این روش و راهنمای استفاده صحیح از ژل به واژن، امیدواریم که این مقاله به شما کمک کرده باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره حرفه‌ای، به متخصصان پزشکی مراجعه کنید.

اگر این امکان را داشتید لحظه‌ی مرگ خود را پیش‌بینی کنید، این کار را می‌کردید؟ شما را نمی‌دانم، اما وقتی به تاریخ بشر نگاه می‌کنیم، جواب این سؤال در بیشتر موارد مثبت بوده است. برای مثال، در دوران نوسنگی در چین، پیش‌گویان از روی ترک‌های استخوان حیوانات یا یونانیان باستان از روی پرواز پرندگان آینده را پیش‌بینی می‌کردند؛ بین‌النهرینی‌ها حتی سعی می‌کردند آینده را در احشای حیوانات مرده ببینند. ما انسان‌ها در طول تاریخ و با فرهنگ‌های مختلف به ستارگان و حرکت سیارات، به الگوهای آب‌وهوایی و حتی به تفاله‌های قهوه و خطوط کف دست نگاه کرده‌ایم تا از خوشبختی و عمر طولانی خود مطمئن شویم.

بااین‌حال، تنها سیصد سال پیش بود که هنر پیشگویی با محاسبات ریاضی و احتمالات ابراهام دو مواور در هم آمیخت و اندکی علمی‌تر شد. این ریاضی‌دان فرانسوی سعی کرد با انجام معادلات، تاریخ مرگ خود را مشخص کند؛ هرچند پیش‌بینی‌های دقیق زمان مرگ تا‌ مدت‌ها پس از او محقق نشد.

تا اینکه در ماه ژوئن 2021، آرزوی دو مواور سرانجام به حقیقت پیوست؛ دانشمندان موفق شدند ابزار قابل‌اعتمادی برای اندازه‌گیری طول عمر کشف کنند. تیمی از پژوهشگران مرکز دیکُد جنتیکس (DeCODE Genetics) در ایسلند با استفاده از مجموعه‌ی بزرگی از اطلاعات مربوط به 5 هزار نمونه‌گیری از پروتئین‌های بدن حدود 23 هزار ایسلندی، ابزاری برای پیش‌بینی زمان مرگ ساختند که به گفته‌ی آن‌ها، «مدت زمان باقی‌مانده از عمر فرد» را اندازه‌گیری می‌کند؛ ادعایی غیرمعمول که بی‌شک ذهن ما را با سؤالاتی در مورد روش به کار رفته در این پژوهش، مسائل اخلاقی و مفهوم زندگی رو‌به‌رو می‌کند.

اعضای این تیم پژوهشی کاری استفانسون و تیودبیورگ ایریکسدوتیر بودند که کشف کردند پروتئین‌های خاصی در دی‌ان‌ای به طول عمر مرتبط هستند و اینکه عوامل مختلف مرگ، «پروفایل‌های پروتئینی» مشابهی دارند. ایریکسدوتیر ادعا می‌کند ابزار آن‌ها می‌تواند این پروفایل‌ها را در یک نمونه‌گیری ساده‌ی خون بررسی کند و به اصطلاح، در پلاسمای خون، ساعت شنی روزهای باقی‌مانده از زندگی افراد را مشاهده کند.

این دو دانشمند به این شاخص‌های ردیابی طول عمر «بیومارکر» (نشانگر زیستی) می‌گویند و به گفته‌ی آن‌ها، 106 بیومارکر وجود دارد که به کمک آن‌ها می‌توان زمان مرگ را صرف‌نظر از نوع بیماری، پیش‌بینی کرد. اما عاملی که این پژوهش را از پژوهش‌های مشابه متمایز می‌کند، مقیاس بسیار بزرگ آن است. در‌ واقع، فرایندی که این تیم به آن دست یافتند (SOMAmer-Based Multiplex Proteomic Assay) قادر است به‌طور هم‌زمان هزاران هزار پروتئین را در نمونه‌های خون اندازه‌گیری کند.

البته نتیجه‌ی همه‌ی این اندازه‌گیری‌ها رسیدن به تاریخ و زمان دقیق مرگ نیست؛ بلکه این ابزار متخصصان پزشکی را قادر می‌سازد تنها با یک سوزن سرنگ و یک نمونه‌گیری کوچک خون به‌طور دقیق بیمارانی را که بیشتر از سایرین در‌ معرض خطر مرگ هستند و همچنین افرادی را که خطر مرگ در آن‌ها کمتر است، شناسایی کنند. این ابزار شاید شباهتی به گوی بلورینی نداشته باشد که در داستان‌های فانتزی برای پیش‌بینی آینده به کار می‌رود، اما سکوی پرتابی برای تکمیل این تکنولوژی است. طراحان این الگوریتم امیدوار هستند از محاسبات هوش مصنوعی کاملاً مبتنی بر منطق و به‌دور از هرگونه بُعد احساسی، پزشکان و اطرافیان بیماران را در تصمیم‌گیری‌های سخت یاری کنند.

برای پژوهشگران مرکز دیکُد، توانایی بیومارکرها در پیش‌بینی طول عمر بخش‌های بزرگی از جمعیت به‌طور هم‌زمان،‌ بسیار تحسین‌برانگیز است. استفانسون درباره‌ی کارآزمایی‌های بالینی این مطالعه گفت:‌ «با استفاده از تنها یک نمونه خون از هر نفر، می‌توان به‌راحتی گرو‌ه‌های بزرگی را به روشی استاندارد با یکدیگر مقایسه کرد.»

اما آیا این روش درمانی استاندارد می‌تواند خود را با نیازهای به‌شدت متفاوت بیماران منطبق کند؟ وقتی چنین تکنولوژی‌ با الگوریتم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی از آزمایشگاه خارج و در موقعیت‌های واقعی به کار برده می‌شود،‌ چه اتفاقی می‌افتد؟ اتفاقا برای جواب به این سؤال نیازی نیست به حدس و گمان بسنده کنیم، چراکه نمونه‌ای از آن را در همه‌گیری کرونا مشاهده کردیم. در پی این همه‌گیری بود که برای اولین بار داده‌های پیش‌بینی مرگ‌ومیر در چنین مقیاس وسیعی به کار گرفته شد و اعماق به‌شدت نگران‌کننده‌ی محاسبات ماشینی را بیش از پیش آشکار کرد.

در اکتبر 2021، مطالعه‌ای در دانشگاه کپنهاگ نشان داد که یک پروتئین خاص در سطح سلول احتمالاً می‌تواند پیش‌بینی کند چه کسی درمعرض خطر عفونت جدی ناشی از ویروس کرونا قرار دارد. هنگامی که این بیومارکر پروتئینی مورد استفاده قرار گرفت، توانست با دقت 78?8 درصد مشخص کند ابتلا به بیماری کرونا کدام افراد را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد. در ظاهر، این خبر بسیار مسرت‌بخشی به نظر می‌رسید، چون بیمارانی را که بیشتر از دیگران به مراقبت نیاز داشتند، شناسایی می‌کرد و افراد مقاوم‌تر و سالم‌تر را به مدت طولانی‌تری در صف انتظار درمان نگه می‌داشت. اما وقتی بیماران کرونایی بخش‌های آی‌سی‌یو را پر کردند و بیمارستان‌ها با کمبود تخت و تجهیزات رو‌به‌رو شدند، از این داده‌ها درست در جهت عکس این انتظار استفاده شد؛ یعنی چه‌کسی احتمال بیشتری به زنده ماندن دارد و می‌تواند کمک درمانی دریافت کند و به زنده ماندن چه کسی امید زیادی نیست و باید تجهیزات پزشکی از او دریغ شود.

وقتی افراد سالم و توانمند درباره‌ی امکان پیش‌بینی زمان مرگ فکر می‌کنند، در ذهن‌شان صحنه‌های علمی‌تخیلی فیلم‌هایی چون گزارش اقلیت یا ترمیناتور نقش می‌بندد و آینده‌ای را متصور می‌شوند که در آن جلوی مرگ و بیماری پیش از آنکه اتفاق بیفتد، گرفته می‌شود. اما برای افرادی با کم‌توانی جسمی یا بیماری‌های لاعلاج، تکنولوژی پیش‌بینی مرگ یادآور این واقعیت تلخ است که در شرایط خاص، کمک‌های پزشکی از آن‌ها دریغ می‌شود تا دراختیار افرادی که شانس بیشتری به زنده ماندن دارند، قرار بگیرد. علمی که بخواهد طول عمر را پیش‌بینی کند، خواه یا ناخواه با قضاوتی درباره‌ی ارزش زندگی نیز همراه است؛ اینکه هرچه طول عمر بیشتر باشد، کیفیت و ارزش زندگی بیشتر است. یا اگر بخواهیم از آن طرف قضیه به آن نگاه کنیم، کیفیت زندگی افرادی که عمر کمتری دارند، از افرادی که قرار است بیشتر عمر کنند، بیشتر است.

وخامت این موضوع زمانی خود را نشان می‌دهد که به مطالعات پیرامون شدیدترین همه‌گیری‌های تاریخ نگاه می‌کنیم و می‌بینیم تبعیضی که علیه افراد کم‌توان صورت گرفته، به‌طرز وحشتناکی ریشه‌دار است. در‌ واقع، این‌طور به نظر می‌رسد در شرایط بحرانی، این طرز تفکر غالب است که افراد مسن یا کم‌توان یا مبتلا به بیماری‌های مزمن، کمتر از دیگران ارزش زنده ماندن دارند و بر‌ اساس این طرز فکر، کمک‌های بهداشتی از آن‌ها دریغ می‌شود.

درحالی‌که جامعه‌ی پزشکی از نتایج این مطالعه خرسند است و تلاش‌ها برای تکمیل این تکنولوژی با جدیت بیشتری ادامه پیدا می‌کند، این سؤال مطرح می‌شود که چنین ابزارهایی چه خطرها و تبعیض‌هایی را متوجه افراد کم‌توان خواهد کرد؟ اگر پیش‌بینی‌های استانداردسازی شده‌ی پژوهشگران مرکز دیکُد با این دید توسعه یافته شده باشد که مراقبت‌های درمانی ابتدا به افراد توانمندتر اختصاص یابد، چون قرار است بیشتر عمر کنند، آن‌وقت اندازه‌گیری طول عمر معنایی فراتر از پیش‌بینی مرگ خواهد داشت؛ در این شرایط، چنین ابزاری ممکن است مرگ افراد کم‌توان را تسریع کند.

به‌گفته‌ی آلیسا برگارت، فیزیکدان دانشگاه استنفورد:

تکنولوژی پیش‌بینی مرگ حتماً نباید چیز بدی باشد؛ مثبت یا منفی بودن آن کاملاً به تصمیم‌گیری انسان‌ها بستگی دارد. این تکنولوژی آنقدر که گمان می‌رود بی‌طرفانه یا دقیق نیست؛ بااین‌حال، وقتی سیاست‌گذاران فرض می‌گیرند پیش‌بینی زمان مرگ درست است، ممکن است تصمیمات نادرستی بگیرند و منابع درمانی را در‌ اختیار افرادی قرار دهند که بدون این منابع نیز می‌توانند بر بیماری‌شان غلبه کنند.

اما از همین داده‌های مربوط به پیش‌بینی طول عمر می‌توان برای اختصاص دادن منابع به افرادی که بیشتر در خطر مرگ هستند، استفاده کرد. در‌ واقع،‌ خود موضوع مرگ نباید عامل تصمیم‌گیرنده باشد؛ بلکه، به گفته‌ی متیو کورتلند، وکیل و کارشناس ارشد Data For Progress، سوالی که باید به کمک این داده‌ها پرسیده شود این است: «چه ابزار و روش درمانی به افراد کمک می‌کند زنده بمانند؟»‌ قضیه تنها به تخت‌های آی‌سی‌یو و دستگاه‌های تنفسی محدود نمی‌شود؛‌ بلکه اختصاص منابع خارج از بیمارستان را نیز شامل می‌شود؛ مثلاً فضای امنی برای زندگی، غذای کافی و داروهای مقرون‌به‌صرفه.

دانشمندان به توسعه‌‌ی ابزارهای دقیق‌تری برای پیش‌بینی زمان مرگ ادامه خواهند داد و از این ابزار می‌توان برای مقاصد خوبی استفاده کرد؛‌ اما طرز تفکر شرایط بحرانی که فرض می‌کند نجات جان افرادی که عمر طولانی‌تری دارند، ارزشمندتر است، لازم است تغییر کند. هنگام بحران می‌شود به‌جای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی برای دریافت درمان مستحق‌تر است، بیمارستان‌های جدید ساخت، چادرهای درمانی موقت برپا کرد یا پزشکان بازنشسته را به‌کار گرفت تا مراقبت‌های پزشکی به‌طور مساوی در‌ دسترس همه قرار بگیرد. مهم‌تر از آن، لازم است برای حمایت از افراد کم‌توانی که تکنولوژی پیش‌بینی مرگ آن‌ها را از صف انتظار دریافت کمک‌های درمانی خارج می‌کند، از همین امروز سیاست‌های درستی گرفته شود.

و در نهایت، پیش‌بینی زمان مرگ ممکن است برای تشخیص زودهنگام بیماری مفید باشد، اما هرگز نخواهد توانست ارزش زندگی را اندازه‌گیری کند. بی‌شک، برای اندازه‌گیری ارزش زندگی، راه‌های بهتری از شمردن روزهایی که به پایان آن باقی مانده است، وجود دارد و این کاری است که هر کدام از ما باید برای خودمان انجام دهیم.

منبع:

https://www.zoomit.ir/health-medical/379722-predicting-death-technology/

برخی از رایج‌ترین آزمایش‌های خونی که ممکن است پزشک تجویز کند عبارتند از:

شمارش کامل سلول‌های خونی یا complete blood count (CBC) ، نوعی آزمایش خون است که طی آن از خون وریدی نمونه‌ گرفته می‌شود. این آزمایش خون برای تشخیص سلول‌های غیر طبیعی یا نابالغ، عفونت، کم خونی یا آنمی، التهاب، سرطان خون، بیماری سلول‌های داسی شکل، تالاسمی،‌ کمبودهای تغذیه‌ای (به عنوان مثال کمبود آهن، B12 یا فولات) یا اختلال سیستم ایمنی بدن به کار برده می‌شود.

پزشک ممکن است آزمایش شمارش کامل سلول‌های خونی را به عنوان بخشی از معاینه‌ی روتین درخواست کند. آزمایش خون به عنوان یک آزمایش تشخیصی؛ از مهم ترین و پرکاربردترین آزمایش هاست که ضرورت آن بر کسی پوشیده نیست.

برخی افراد پس از خون گیری، دچار درد خفیف یا سرگیجه می‌شوند. بعد از آزمایش، ممکن است در محل ورود سوزن کبودی، خونریزی جزئی، عفونت یا هماتوم (توده‌ی پر از خون در زیر پوست) ایجاد شود.پانل متابولیک پایه این آزمایش الکترولیت های رایج در خون و همچنین سایر ترکیبات را اندازه گیری می کند. به عنوان مثال می توان به کلسیم، گلوکز، سدیم، پتاسیم، دی اکسید کربن، کلرید، نیتروژن اوره خون و کراتینین اشاره کرد. ممکن است از شما خواسته شود قبل از گرفتن خون برای مدت معینی روزه بگیرید. این نتایج نیز معمولاً ظرف 24 ساعت برای پزشک شما ارسال می شود.

پانل متابولیک کامل این آزمایش خون تمام فاکتورهای ذکر شده در تست بالا و همچنین دو آزمایش پروتئین آلبومین و پروتئین کل و همچنین چهار آزمایش عملکرد کبد را اندازه گیری می کند. اینها عبارتند از ALP، ALT، AST و بیلی روبین. اگر پزشک بخواهد در مورد عملکرد کبد یا کلیه شما اطلاعات بیشتری کسب کند، ممکن است این آزمایش جامع تر را تجویز کند. آنها معمولاً نتایج شما را ظرف یک تا سه روز دریافت می کنند.

پنل لیپیدی پانل های لیپید میزان کلسترول بدن را اندازه گیری می کنند. این شامل لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) می شود. پزشک شما باید در عرض 24 ساعت نتایج را از آزمایشگاه دریافت کند.

اغلب پرسنل آزمایشگاه با تماس مستقیم یا انتقال نتایج به مطب پزشک برای بررسی آنها اقدام می کنند. بسته به برنامه پزشک خود، ممکن است نتایج خود را از طریق یک تماس تلفنی یا پورتال آنلاین، مدت کوتاهی پس از دریافت مطب پزشک، یاد بگیرید. با این حال، باید آماده باشید که زمان بیشتری را در اختیار داشته باشید.

برخی از آزمایشگاه‌ها نتایج را مستقیماً از طریق یک پورتال آنلاین امن و بدون نظر پزشک برای شما منتشر می‌کنند. در این مورد، آزمایشگاه می تواند به شما بگوید که چه زمانی باید انتظار نتایج را داشته باشید.

اگر نمونه ناکافی باشد (خون کافی نباشد)، آلوده باشد، یا اگر سلول های خونی به دلایلی قبل از رسیدن به آزمایشگاه از بین رفته باشند، ممکن است نتایج شما به تعویق بیفتد.

آزمایش خون بارداری

آزمایش خون بارداری معمولاً کمی یا کیفی است. یک آزمایش خون کیفی یک نتیجه "بله" یا "خیر" را به بارداری ارائه می دهد. یک آزمایش خون کمی می تواند به میزان وجود گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) در بدن پاسخ دهد. این هورمون در دوران بارداری تولید می شود.

مدت زمانی که طول می کشد تا این آزمایشات به نتیجه برسد می تواند متفاوت باشد. اگر پزشک یک آزمایشگاه داخلی داشته باشد، ممکن است نتیجه خود را در چند ساعت دریافت کنید. اگر نه، ممکن است دو تا سه روز طول بکشد. هر دو آزمایش بیشتر از آزمایش ادرار بارداری طول می کشد. این آزمایش معمولاً در عرض چند دقیقه نتیجه می دهد، اما دقیق تر است.

آزمایشات تیروئید

پانل تیروئید وجود هورمون تیروئید مانند هورمون محرک تیروئید (TSH) را در خون آزمایش می کند.

اندازه‌گیری‌های دیگر عبارتند از جذب T3، تیروکسین (T4) و شاخص T4 آزاد که به نام T7 نیز شناخته می‌شود. پزشک این آزمایش را تجویز می کند تا مشخص کند که آیا یک فرد دارای بیماری هایی است که تیروئید او را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند پرکاری یا کم کاری تیروئید.

این نتایج باید در عرض یک تا دو روز به پزشک شما ارسال شود، بنابراین معمولاً می توانید انتظار داشته باشید که سطح خود را در عرض یک هفته یاد بگیرید.

آزمایشات سرطان

پزشکان ممکن است از چندین نوع آزمایش خون مختلف برای تشخیص وجود احتمالی سرطان استفاده کنند. آزمایش خون توصیه شده به نوع سرطانی که پزشک شما به دنبال آن است بستگی دارد. برخی از این آزمایش‌ها می‌توانند نادرتر باشند، همانطور که در مورد انواع خاصی از ایمونوگلوبولین‌ها و نشانگرهای تومور وجود دارد.

این آزمایشات ممکن است روزها تا یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا نتایج در دسترس باشد.

تست عفونت های مقاربتی (STI).

آزمایش سریع برای آزمایش های HIV، اغلب در مراکز بهداشتی و کلینیک های اجتماعی، در دسترس است. طبق گفته دانشگاه کلمبیا، این آزمایشات معمولاً در 10 تا 20 دقیقه نتایج را ارائه می دهند. پزشکان همچنین از آزمایش خون برای آزمایش وجود شرایطی مانند تبخال، هپاتیت و سیفلیس استفاده می کنند. این نتایج ممکن است یک تا دو هفته طول بکشد.

توجه داشته باشید که سواب (از ناحیه تناسلی یا داخل دهان) و آزمایش ادرار ممکن است روش ارجح برای برخی از آزمایشات STI باشد. اگر فرهنگ ها نیاز به رشد داشته باشند، نتایج ممکن است بیشتر طول بکشد.

برخی از بیماری های مقاربتی بلافاصله پس از انتقال خود را نشان نمی دهند، بنابراین پزشک ممکن است پس از یک نتیجه منفی، آزمایش بعدی را برای مدت معینی تجویز کند.

آزمایشات کم خونی

پزشک می‌تواند برای آزمایش کم خونی CBC یا آزمایشات کمتری را با درخواست آزمایش هموگلوبین و هماتوکریت (H و H) تجویز کند. آزمایش سریع برای این نتایج در دسترس است، با سطوحی که گاهی اوقات در 10 دقیقه یا کمتر گزارش می شود. با این حال، نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی دیگر ممکن است ساعت‌ها طول بکشد.

آزمایش خون بستری در مقابل سرپایی

موقعیت مکانی می تواند در سرعت بازگرداندن نتایج شما نقش داشته باشد. به عنوان مثال، رفتن به مکانی که در آن یک آزمایشگاه در محل وجود دارد (مانند یک بیمارستان) ممکن است نتایج را سریعتر از زمانی که خون شما باید به آزمایشگاه دیگری ارسال شود، به شما برساند. آزمایش های تخصصی برای شرایط نادر اغلب باید به آزمایشگاه های خاص ارسال شود.

با توجه به آزمایشگاه پزشکی منطقه ای، اکثر نتایج داخل بیمارستانی را می توان در عرض سه تا شش ساعت پس از گرفتن خون به دست آورد. گاهی اوقات خونگیری در سایر مراکز غیر بیمارستانی ممکن است چندین روز طول بکشد تا نتیجه حاصل شود.

نکاتی برای به دست آوردن سریعتر نتایج

اگر امیدوارید نتایج آزمایش خون را در اسرع وقت دریافت کنید، برخی از نکات برای انجام این کار می تواند شامل موارد زیر باشد:

بخواهید در مکانی که آزمایشگاهی در محل وجود دارد خون گیری شود.

بپرسید که آیا گزینه های "تست سریع" برای یک آزمایش خاص، مانند H و H برای کم خونی وجود دارد یا خیر.

بپرسید که آیا می توان نتایج را از طریق یک پورتال وب برای شما ارسال کرد.

بپرسید آیا می توانید در مرکز پزشکی منتظر بمانید تا نتایج در دسترس باشد.

گاهی اوقات، سرعت انجام آزمایش خون به میزان رایج بودن آزمایش خون بستگی دارد. آزمایش‌های خونی که اغلب انجام می‌شوند، مانند CBC یا پانل متابولیک، معمولاً سریع‌تر از آزمایش‌های مربوط به شرایط نادر در دسترس هستند. آزمایشگاه‌های کمتری ممکن است آزمایش‌هایی را برای این شرایط در دسترس داشته باشند، که می‌تواند نتایج را کاهش دهد.

با نوآوری در آزمایش سریع، آزمایش های آزمایشگاهی بسیار بیشتری زودتر از همیشه در دسترس هستند. با این حال، اغلب مهم است که پزشک قبل از ارائه نتایج، یک بررسی دقیق انجام دهد. پرسیدن از پزشک یا تکنسین های آزمایشگاهی در مورد مدت زمانی که میانگین آزمایش ها طول می کشد، می تواند به شما کمک کند تا یک چارچوب زمانی واقع بینانه برای دریافت نتایج ایجاد کنید.

AACC اطلاعات جامعی در مورد آزمایشات خون در راهنمای خود ارائه می دهد.

آزمایش های تشخیصی شاید اولین قدم و مهمترین قدم در مسیر سلامت شما باشه. شما باید نسبت به علائم خودتون آگاه باشید و در صورتی که حالتون خوب نیست با مشورت دکتر؛ حتما برای دادن آزمایش اقدام کنید.

علاوه بر اون بد نیست بدونید که آزمایش هایی هستند که لازم نیست حتما علائمی باشه تا به سراغشون برید. شما هر ساله باید آزمایش خون بدید، هورمون ها رو چک کنید و یا از تست پاپ اسمیر و یا پروستات هم که قطعا از اهمیتشون آگاه هستید.

در این دسته بندی؛ دکترتو سعی کرده همه آزمایش های عمومی و تخصصی رو براتون آماده کنه. شما با مراجعه به این مقالات؛ می تونید تا حدودی خودکفا بشید. شرایط قبل از دادن هر آزمایش، کارهایی که باید بکنید و یا نباید بکنید رو بدونید. مهمتر از همه اینا؛ می تونید نتیجه آزمایش های خودتون رو بخونید و حتی تفسیر کنید.

منبع : https://doctoreto.com/blog/topics/check-up/

https://www.healthline.com/health/how-long-for-blood-test-results